Laatste nieuws!
20-02-2011
Veel pech voor Mark tijdens wintercup Lonato in Italie.
Dit keer stond de wintercup van Lonato op de agenda voor de familie Potman. South Garda Karting is een circuit wat iets onder het Gardameer ligt. Dit circuit noemen ze ook wel “de kartbaan” omdat hier bijna alle Italiaanse kartfabrieken omheen liggen en hier wordt dan ook veel getest. Er wordt ook wel gezegd, “hier moet je minimaal één keer geweest zijn als karter”.
Na een lange rit van bijna 1300 km kwamen we aan bij het Gardameer. Het gebied rond en om het Gardameer kennen wij als de beste omdat wij hier regelmatig naar toe gaan voor vakantie. Ook zijn wij al meerdere malen wezen kijken op deze baan maar dit was de eerste keer dat ik hier ging rijden. De wintercup is een belangrijke wedstrijd voor de fabrieken en rijders. Dit is namelijk de eerste echte officiële wedstrijd van het jaar en hier wordt dan ook gekeken, hoe iedereen er voor staat met de veranderingen van de frames die doorgevoerd zijn in de winterstop. Het zou dan ook zeer druk worden en er waren in totaal 300 deelnemers verdeeld over drie klassen. Dit is een behoorlijk veld, voor de klasse KF2 waren 110 inschrijvingen. Dit betekent dus dat er op vrijdag en zaterdag heel veel series verreden gaan worden.
De week was als volgt ingedeeld. Tot en met woensdag was het vrij rijden in groepen. Op donderdag begonnen de eerste echt officiële trainingen en op vrijdag ochtend werd er gekwalificeerd. Op vrijdagmiddag begonnen de eerste wedstrijdseries die doorgingen op zaterdag. Op zondag waren de finales. Dit was dus een druk programma maar wat wel betekent dat er heel veel gereden mag en moet worden waardoor je wedstrijd ervaring heel erg verbetert.
Nadat we zaterdag goed en rustig geslapen hadden gingen we zondag al vroeg naar de baan om te kijken hoe alles er bij stond. Bijna alle fabrieken en tenten waren al op gebouwd. Wij gingen express een tijd wachten voordat wij begonnen met het opbouwen van de tent omdat je anders vooraan wordt ingedeeld. Omdat wij elke dag met onze bus uit het parc-fermé moeten,kunnen om naar ons hotel toe te komen en daarom zo dicht mogelijk bij het hek wilden staan. Daarom zei onze tuner dat we beter tot dinsdag in de ochtend konden wachten.
Zondag konden we op deze manier goed gebruiken voor het opbouwen van het nieuwe frame en de middag konden we goed gebruiken voor de eerste meters op deze baan. Na de eerste paar rondes was ik blij dat we al zo vroeg en snel op de baan stonden omdat dit een heel technisch circuit is. Daarbij was het voor mij de eerste keer en de anderen hadden hier al minimaal een week getraind. In totaal hebben wij bijna drie dagen nodig gehad om aan het circuit te wennen en onder controle te krijgen. Na deze dagen kwamen we eindelijk een beetje in het ritme na onze lange winterstop en konden we ons op woensdag gaan concentreren op het fijn afstellen van de motoren en de frames en de juiste rijstijl!
Op donderdag begonnen dus de officiële eerste vrije trainingen. Nadat we dagen getraind hadden kwamen onze rondetijden steeds dichter bij de top uit. Wij hebben veel problemen gehad met de motoren omdat deze niet lekker wilden lopen. Wij zijn toen begonnen met het testen van verschillende nieuwe carburateurs wat goed uitpakte!
Vrijdag ochtend hadden we nog een vrije training voordat de kwalificatie begon. Wat het probleem van vrijdag was dat het weer totaal veranderd was ten opzichte van de voorgaande dagen. Dit heeft natuurlijk veel invloed op de afstellingen van de motor en de frames. Vooral in Lonato omdat dit tussen de bergen in ligt, merk je dit erg. Met de eerste training van die dag dachten we, we zitten er nu eindelijk lekker bij. Tot de kwalificatie roet in het eten gooide. Voordat ik weg wilde rijden voelde ik al dat de motor niet lekker liep. Ik begon dus te stellen en te stellen aan mijn carburateur, maar niets hielp. Daarbij had je maar acht hele minuten om een zo snel mogelijk tijd neer te zetten. Maar ik zag en voelde zelf al dat dit verreweg van goed ging. Uiteindelijk binnen gekomen te zijn wisten we het meteen, ja hoor weer een kapot membraam. Hier hadden wij al de hele week last van, maar nu zat er wel een heel groot gat, balen weer! Maar de meeste rijders hadden hier heel veel last van. Maar de oorzaak hiervan is nog steeds niet duidelijk.
Op vrijdag moesten wij nog een serie rijden. Ik moest helemaal van achter en als laatste starten. Wat ik wel wist was dat er veel klappers gingen komen. Omdat einde rechte eind een knik naar links en naar rechts waar iedereen tegelijk door heen wilt, dat gaat natuurlijk niet! En ja hoor, voor mij kwam inderdaad een hele grote klapper waar ik netjes om heen kon sturen. Heerlijk dacht ik, ik rijd nu al achttiende. Nog geen bocht later was er weer een heuse grote klapper waar ik weer netjes om heen kwam. Heerlijk twaalfde stek, beter kan niet. Maar omdat mijn tijden en mijn afstelling niet zo goed waren verloor ik vijf plaatsen, uiteindelijk zeventiende stek. Niet slecht voor de eerste wedstrijd en 32 rijders in deze groep.
Zaterdag was de wedstrijddag waar heel veel series verreden moesten worden. Wij moesten deze dag vier series rijden en in totaal vijf keer rijden. Mijn eerste training ging redelijk, ik kon het goed bijhouden. Echter de baan en het weer was totaal van slag. Ik zag geen hand voor ogen, de training na onze trainingsessie was dan ook afgelast, dit vanwege dikke laaghangende mist. Deze mist was rond een uur of twaalf pas weggetrokken. Deze mist heeft een aanslag op het wedstrijdschema gegeven. De organisatie had een oplossing, alle series en trainingen inkorten met vijf minuten waardoor iedereen al de sessies kon rijden en gewoon af kon maken. Voor ons was dit echt stukke minder. Wij moesten deze dag al vier sessies rijden, wat al heel druk is. Daarnaast hebben wij nu nog minder pauze gekregen tussen de series door. Waardoor dit een hele vermoeiende dag ging worden!
Serie twee ging niet zoals gehoopt, bij de opwarmronde voelde de kart en motor nog perfect aan. De motor startte wel een beetje vreemd op, maar de motor liep goed. De start was perfect, meteen zes à zeven plaatsen te pakken na de eerste bocht. Inkomen bocht twee voelde ik het al. Eenmaal weer optrekken uit de bocht was het over. De motor was compleet verzopen, weer een membraam kapot. Een gat van twee bij twee of het niets was. Einde oefening met als resultaat 26ste.
Nu dacht ik bij mezelf, serie drie moet het nu worden. Ik ga gewoon hetzelfde doen als in serie één op vrijdag. Serie drie begon een uur later. Dit was dan ook behoorlijk haasten voor ons. Bij de start had ik meteen weer een paar plaatsen kunnen winnen. Het ging nu stukke beter dan de vorige wedstrijd. Ik was veilig door de eerste paar rondes heen. Deze wedstrijd was echter een complete chaos. Het hele veld was op zijn kop gezet en we reden in de derde ronde met zijn allen op een kluitje. Ik dacht bij mezelf, hier kan ik profijt van maken. Maar ik nam telkens de verkeerde keuzes waardoor ik niet lekker naar voren toe kon komen.
Daarnaast liep mijn motor niet helemaal optimaal, omdat deze natuurlijk een behoorlijke opsodemieter had gekregen door dat kapotte membraam. Ik eindigde hier wederom niet op de plaats waar ik wilde eindigen, 23de stek.
Tussen de derde(de tweede sessie voor mij voor deze dag) en de vierde sessie had ik een behoorlijke pauze. Ik moest me dan ook goed voorbereiden omdat de komende twee races samen met een pauze van een half uur zouden vallen.
In de vierde sessie, had ik een onwijs slechte start. Daarnaast werd ik ook nog eens in de eerste bocht er goed vanaf gezet. Uiteindelijk kwam ik nog redelijk uit de eerste bocht, ik zat rond de 20ste plek. Twee ronden later was het weer zo ver. Ik werd halverwege de baan er vanaf gezet waardoor ik weer van achteraan kon beginnen. Daarnaast liep weer mijn motor niet optimaal. Ik verloor te veel uitkomen bocht, waardoor ik te veel ging draaien aan mijn carburateur. Balen dus.
Nu was het haasten voor de volgende sessie want we zouden in totaal een half uur pauze hebben maar het banden afhalen duurde te lang. Waardoor het rennen was naar de tent om te tanken en ik kon meteen weer mijn helm opzetten voor de volgende race. Deze sessie ging wederom niet hoe we wilden dat het ging. Weer werd ik in de eerste bocht er goed vanaf gezet. Waardoor ik weer helemaal van achter kon beginnen met een veel te grote achterstand. Deze afstand tot mijn voorganger was zo groot dat ik deze niet meer kon dichtrijden. Ik heb dit maximaal kunnen beperken tot vijf seconden.
Wij hebben ons dus niet kunnen plaatsen voor de finales na deze treurige resultaten in de sessies. Dit betekende dat we zondag vroeg richting huis konden vertrekken om goed te kunnen uitrusten. Ik ben in totaal op een 75ste plek geëindigd van de 125 deelnemers in de klasse KF2.
Alle sessies bij elkaar waren de starts behoorlijk moeilijk. Je kon geluk of totaal geen geluk hebben. Dat is wel leuk voor het publiek maar voor het resultaat voor ons toch een stuk minder.
Al met al hebben wij een fantastisch weekend achter de rug op het mooiste circuit van de kartsport. We zijn er achter gekomen, dat de carburateur heel erg reageert op het klimaat. Waardoor je gauw met een verkeerde afstelling rijdt, op deze baan is de carburateur het belangrijkste van de kart. Niet alleen wij hadden hier veel problemen mee, maar ook topteams zoals de fabrieken. In de toekomst gaan wij met drie verschillende merken testen en kijken welke het hardst gaat. Ik heb op dit circuit heel veel ervaring opkunnen doen. Dit is technische maar ook fysiek een heel lastig circuit. Zeven dagen lang hebben wij hier goed en constant kunnen trainen waardoor ik op andere wedstrijden en circuits hopelijk beter uit de bus ga komen.
Groetjes vanaf kartodromo South Garda Karting te Lonato. Februari 2011
Mijn volgende wedstrijd is het Belgisch kampioenschap te Mariembourg in april.
Groetjes Mark.
© Official website Mark Potman