Laatste nieuws!
02-12-2010
Verslag van het wereldkampioenschap voor KF2 in Zuera, spanje.
Na een reis van ruim 1800 km kwamen wij aan op dinsdagochtend in Zuera net iets onder Zaragoza te Spanje. Eenmaal aangekomen bij het hotel zijn we naar onze kamer gegaan om een beetje uit te rusten van de lange rit. Dit was ook onze eerste wedstrijd en rit met de nieuwe bus, helemaal ingericht voor het karten. Wij hebben deze rit van 1800 km in drie keer gereden en hebben overnacht op campinkjes wat erg leuk en gezellig was. Toen we eenmaal op dinsdag een beetje uitgerust waren gingen we opzoek naar het karting circuit, wat nogal een gedoe was. We hebben op deze dag de baan verkent en we hebben direct een plaatsje kunnen reserveren zo dicht mogelijk bij het parc fermé. Dit was erg plassant omdat er meer dan 125 rijders zouden komen en het dus erg druk zou worden. Alle grote teams waren al bezig met het plaatsen van de trucks. De tenten mochten deze dag nog niet opgebouwd worden, daar is de woensdag voor bestemd. De temperatuur op deze dag was maarliefst 33 graden, heerlijk. Dit is karten dacht ik bij me eigen. Eenmaal toen alles geregeld en gedaan was op de baan, zijn we weer naar het hotel toe gegaan. Hier hebben we wat gegeten en we waren vroeg naar onze bed gegaan, om toch goed uitgerust voor de dag te komen!
Op woensdagochtend waren we heel vroeg opgestaan, om al om 7 uur op de baan te staan, want op deze dag moest als eerst de administratieve controle gebeuren. Er stond een hele lange rij en eindelijk na 2 uur wachten mochten we eindelijk de tent opbouwen. Toen de tent bijna opgebouwd was, kwamen mijn oom en mijn neef ook langs. Deze zouden komen om ons toch een beetje te assisteren op de baan, dit omdat we deze wedstrijd helemaal zelf geregeld hebben zonder tuner o.i.d. Ook deze dag was bestemd om de karts en motoren op te bouwen en de voorbereidingen te treffen voor de wedstrijd. Er was een tijdschema waarop aangegeven stond wanneer de racebenzine van Panta (102 octaan), banden en transponder (tijdwaarnemingen) gehaald mochten worden. Eenmaal alles opgebouwd en geregeld te hebben zijn we wat gaan eten in het hotel en weer vroeg naar bed gegaan. Zodat we goed voor de dag zouden komen voor de eerste trainingen op donderdag.
Donderdag de dag van de vrije trainingen. Op donderdag morgen waren we weer heel vroeg opgestaan, heel vroeg ontbeten wat gelukkig mogelijk was, moet ook wel want het hele hotel zat vol met karters! De motoren opgebouwd en op naar de eerste sessie. De eerste sessie was vooral de baan verkennen, ook omdat ik nog nooit op deze baan geweest was. Een goede tijd zat er toch niet in omdat de baan heel stoffig en zanderig was!
In de tweede sessie had ik baan al behoorlijk goed onder de knie maar we hadden veel problemen met de afstelling van de motor en we kregen de carburateur niet goed. Dus gingen ik en me neef even langs bij de carburateurspecialist die op elke cik-fia wedstrijd aanwezig moet zijn. Deze kwam met een totaal andere carburateur aanzetten wat een stuk beter was. Mijn motor liep opeens weer top!
In de derde trainingsessie van deze dag kwam er steeds meer grip op de baan en je moest dus telkens veranderen van afstelling. Uit het niets begon het opeens keihard te plenzen en er was veel paniek omdat iedereen op slicks klaar stond. Mijn regenkart stond nog niet klaar dus we gingen met een droogweer-kart en regenbanden rijden. Ik reed op deze baan 1.17 minuut, er reden 20 man en ik had de 11de tijd. Deze tijd is super omdat deze rondetijd een 20ste plek overal zou betekenen in de officiële kwalificatie.
Eigenlijk hadden wij veel te weinig tijd om te trainen en om onze afstelling te zoeken. Iedereen had al op deze baan getraind en iedereen had hier al één of meerdere wedstrijden op deze baan gereden waardoor ik toch een klein achterstandje had.
Toch een mooi dagje gehad en we gingen weer vroeg naar onze hotelkamer, om wat te eten en natuurlijk heel goed uit te rusten voor de dag van de kwalificaties, wat natuurlijk heel belangrijk is!
Vrijdag de dag van de kwalificaties.
Deze dag weer vroeg ons bed uit om toch weer rond een uur of 7 op de baan te staan en alles voor te bereiden voor de twee trainingen en de kwalificaties op het laatste moment van de dag.
Het was weer super weer en er lag weer veelte veel grip op de baan, ronde na ronde ging mijn tijd naar beneden. Ik kreeg alleen te veel grip achter waardoor mijn kart rechtdoor geduwd werd en niet meer de bocht om wilde. Na deze sessie hebben wij de hele kart omgegooid qua afstellingen, achter heel veel grip afgebouwd!
De tweede sessie ging een stuk beter, ik kon het zeer goed bijhouden waar ik natuurlijk heel blij mee was. De top op deze baan lag hoger dan 135 km/h en we hadden een gemiddelde snelheid van 98 km/h. Wat een baan dacht ik bij mezelf!
De kwalificatieseries. Shit, dacht ik bij mezelf. Het begint weer precies voor de kwalificatie te regenen en we moesten dus weer snel een andere kart pakken en ombouwen. Het begon te hozen, balen. Maar op zich moest het geen probleem zijn, want ik had heel veel van te voren getraind in de regen. De kwalificatieseries waren in vieren gesplitst omdat er natuurlijk geen 125 man tegelijk kan gaan rijden. Ik zat inde tweede serie. In de eerste en tweede serie regende het nog terwijl in de derde en vierde serie de baan al behoorlijk droger werd waardoor het eigenlijk al oneerlijk was. Tijdens mijn kwalificatie liep mijn motor voor geen meter. Hij hield heel erg in en onderuit(optrekken uit de bochten) leek net of hij verzoop. Iedereen kwam mij voorbij zetten en ik dacht nee he. Toen ik binnen kwam, kwam ik er al snel achter dat ik gewoon 4 seconden te langzaam was. Dit kan nooit dacht ik bij mezelf. Eenmaal bij de tent was het probleem al snel gevonden. Er zat een heel groot gat in mijn membraam waardoor de motor als het ware gewoon volloopt met benzine. Einde oefening en dit resulteerde als laatste starten voor elke serie.
Met een opgeheven hoofd hadden we het probleem verholpen en zijn we vertrokken naar het hotel om er toch maar het beste van het beste te gaan maken tijdens de series.
Zaterdag de dag van de series.
Ook deze dag weer extra vroeg opgestaan, vol goede moed, om weer vroeg aan het ontbijt te beginnen zodat we toch weer vroeg op de baan konden verschijnen. Zodat we ons klaar konden maken voor de ochtendtraining.
De ochtendtraining liep niet hoe het moet lopen. De baan was droog maar er kwam maar geen grip voor en achter had ik nog steeds veelte veel. Toen hebben we de kart maar op een andere afstelling gezet namelijk helemaal tegen de wet in.
De series op zaterdag Deze dag was in verschillende series verdeeld, A tegen B etc. dit omdat er natuurlijk geen 125 man tegelijk aan de start kan verschijnen. Als iedere serie tegen elkaar gereden heeft dan komt daar een top 34 uit die dan zondag aan de start mogen verschijnen in de finale.
Eerste serie Mijn kart voelde in de opwarm ronde al super aan, heerlijk dacht ik bij me zelf. 30 man ging van start. Ik moest laatste starten en dacht bij me zelf heerlijk geen stress en gewoon knallen met dat ding, strijd maar naar voren het is tenslotte het WK! De start ging heerlijk het hele veld zat tegen elkaar aan en al in de eerste bocht had ik 5 man te pakken, en in de tweede bocht weer 5 te pakken. Zo ik rij op plaats 20 dacht ik bij me zelf. Uiteindelijk was ik op plaats 18 geëindigd, ik had veel geracet en ik had hele mooie inhaalacties. De kart lag gewoon goed en ik reed de zelfde tijden als de fabriek, heerlijk. Nadat we in de tent terugkwamen en we de data hadden uitgelezen, kwamen we er achter dat de carburateur nog niet goed stond. De bougie was nog steeds “vettig”. Op het circuit van Genk hadden we getest en kwamen we er achter dat de temperatuur van de uitlaat rond de 540 moet zijn. Maar het bleek dat bij deze temperatuur de motor nog niet goed loopt, het moest nog veel krapper staan. Ook omdat dit een circuit is van 1700 meter en een heel lang rechtend heeft. Uiteindelijk kwamen we er achter dat de temperatuur van de uitlaat ongeveer 640 graden moest zijn. Uit deze gegevens blijkt dus dat we eigenlijk nog harder konden.
Tweede serie Bij de tweede serie voelde de kart meteen goed aan. Al bij de eerste bocht voelde ik dat de kart goed lag en dat ik goede grip had. Eenmaal gestart zat ik al meteen vast achter een paar rijders waardoor ik eigenlijk een zeer slechte start had. Ik kwam als laatste door de tweede bocht. Jammer want de kart en de motor voelde zo goed aan. Maar vanaf nu kon mijn opmars naar voren dan eindelijk beginnen. Maar toch ging het niet goed had ik het gevoel. Tijdens deze wedstrijd kwam er ook nog eens iemand over mij heen, wat ik eigenlijk niet eens doorhad, want ik wilde zo graag naar voren toe gaan! Ik kwam als 20 ste over de streep en ik was eigenlijk boos op mezelf omdat het veel beter moest gaan. Toen ik uiteindelijk de uitslag ging halen kwam ik er achter dat ik de 11de tijd had neergezet van een groep van 30. Zalig dacht ik bij me zelf ik rijd gewoon 3 tiende van nummer 1 af! Jammer want hier had zeker een beter resultaat in gezeten.
Derde serie en laatste serie Ondanks dat de kart heel goed lag en goede grip had, hadden we toch iets aan de afstelling gedaan. We gingen een tandje lager zodat we iets harder gingen op het rechte end. Dit was namelijk de plaats waar ik eigenlijk het meeste nog verloor, vergeleken met de rest van het veld.
Ik had een hele goede start, de kart lag weer eens goed, ik had veel snelheid en ik haalde gewoon mensen op het rechte in makkelijk in door te slipstreamen. Samen met een andere Nederlander, Joey Elkerbout, begonnen we aan een opmars naar voren. We reden samen al op de 16de plek. Op een gegeven moment ging hij mij voorbij omdat hij iets meer snelheid mee nam.
We gingen heel hard en we zouden zo nog meer mensen kunnen in halen. Nadat ik op een gegeven moment iemand inhaalde werd ik er uit het niets afgezet. Ik moest door het zand en de stenen en er gingen zo 10 man voorbij, balen zeg dacht ik. Daarna waren mijn banden zo vuil dat ik eigenlijk twee ronden lang geen grip had en er gingen nog meer mensen voorbij. Daarna werd ik er uit het niets nog een keer vanaf gezet. Door dit alles had ik twee kromme stuurstangen. Ik reed ondanks deze problemen toch nog een goede tijd, namelijk 1.03,3. Ik had weer geen goed resultaat maar de kart voelde gewoon super aan.
Door de slechte uitslagen in de series had ik sowieso al geen kansen meer op de finale. Maar er was een meevaller er waren zelfs mensen van de fabriek die niet doorwaren naar de finale.
In de finale op zondag is een Nederlander, Nyck de Vries, Wereldkampioen geworden, heel knap!
Ik heb tijdens dit wereldkampioenschap heel veel geleerd. Volgend jaar zal ik er zeker weer bij zijn. Elke wedstrijd die ik rijd op dit niveau gaat het steeds wat beter. Dit is gewoon het hoogste niveau van de wereld.
Ik wil graag Eurol, Brezan, mijn vader en moeder, mijn oom en mijn neef heel erg bedanken!
Groetjes Mark.
© Official website Mark Potman